Po raz pierwszy usłyszałem termin „neuroplastyczność” w reklamie aplikacji, która rzekomo utrzymywałaby mój mózg w trybie pracy na wszystkich cylindrach.
Koncepcja angażowania umysłu w wieku średnim i później nie jest niczym nowym. Ale czym jest neuroplastyczność? Czy rozciągałbym swoje synapsy jak gumki, żeby je ćwiczyć?
A co jeśli coś pęknie? Zastanawiałem się, ile z moich komórek mózgowych już zniknęło - prawdopodobnie wiele, jeśli słuchasz moich dzieci.
Co to jest neuroplastyczność?
Neuroplastyczność to termin określający coś, o czym już wiemy. Nasze mózgi mają zdolność zmiany połączeń. Jeśli dojdzie do urazu lub choroby, nasze mózgi mogą stworzyć alternatywne ścieżki, aby pomóc w odzyskaniu utraconej funkcji[1].
Nową informacją, którą odkryłem, było to, że nasz mózg „przycina” połączenia, które nie są już przydatne. W tym artykule przyjrzymy się psychologicznym korzyściom neuroplastyczności[2].
Większość naszych emocji pochodzi z ciała migdałowatego, a nasza zdolność do tłumaczenia tych emocji pochodzi głównie z kory przedczołowej. Ścieżki neuronowe między nimi, wraz z chemią mózgu, stanowią powiązania między myślami, emocjami i zachowaniem.
Nasze zachowanie, doświadczenia, procesy myślowe i emocje tworzą te ścieżki neuronowe.
Trauma z dzieciństwa, prawdziwa lub wyobrażona, tworzy ścieżki, które są używane w miarę upływu czasu, gdy pojawiają się podobne doświadczenia, myśli lub emocje.
Stają się dla nas odruchowymi reakcjami, ponieważ są na stałe. Część terapii poznawczo-behawioralnej[3] polega na zagłębianiu się w wiadomości, które wysyłają nasze podświadome umysły - kiedy na przykład popełnisz błąd w pracy, może pojawić się ukryte uczucie: „Śmierdzę swoją pracą!” lub „Jestem złym pracownikiem”.
Te myśli i emocje pochodzą ze ścieżki neuronowej utworzonej w mózgu po wcześniejszym doświadczeniu. Nastąpiła rzeczywista, fizyczna zmiana w twoim mózgu, która stymuluje reakcję.
Zmiany te mogą się rozwijać wolno lub następować szybciej. Im częściej pojawia się dana myśl lub uczucie, tym szybciej i silniej rozwijają się ścieżki nerwowe.

Medytacja jest kluczem do zmiany przeciążenia mózgu. Obrazy Shuttestock
Co możemy zrobić, aby stworzyć nowe ścieżki neuronowe, które nas udoskonalą, zamiast być przywiązanym do starych, negatywnych procesów?
Oto kilka sposobów wykorzystania neuroplastyczności do osobistego wzbogacenia:
1. Medytuj: MRI zostało wykonane u osób medytujących, które wykazują tworzenie nowych ścieżek neuronalnych między ciałem migdałowatym a korą przedczołową[4].
Kiedy medytujemy, stawiamy nasze zajęte umysły na neutralne i koncentrujemy się na tym, co nas otacza, tu i teraz. Możemy użyć tych nowych ścieżek neuronowych, aby zmienić nasze reakcje na stres. Medytacja jest przydatna w leczeniu niepokój, Depresjai PTSD[5].
2. Uważaj: Ucząc się koncentrować się na chwili obecnej - tu i teraz - odsuwamy obawy o to, co wydarzyło się w przeszłości i może, ale nie musi, wydarzyć się w przyszłości.
Ponadto naucz się znajdować coś niesamowitego lub cudownego w tym, co kryje się w Twoim otoczeniu. Jadąc na przykład do pracy, zwracaj uwagę na chmury, drzewa, śpiew ptaków czy piękno śniegu i deszczu.
Zachwyć się technologią, która pozwala podróżować szybciej, niż jesteś w stanie poruszać się samodzielnie. Znajdź zdumienie w rzeczach, których wcześniej nie zauważyłeś, i obserwuj je tak, jakbyś nigdy tam nie był. Uważność jest kluczową techniką zarządzania ADD / ADHD.
3. Odkryj wdzięczność: Prowadź dziennik wdzięczności zawierający wszystkie małe rzeczy, które uważamy za oczywiste, a także codzienne cuda i wielkie wygrane.
Znajdź wdzięczność za negatywne wydarzenia i sytuacje, które nauczyły nas cennych lekcji lub pokazały siłę, jaką mamy, aby je znieść.

Monitorowanie mówienia do siebie to najlepszy sposób na rozpoznanie swoich myśli. Obrazy Shutterstock
4. Stosuj pozytywne afirmacje i monitoruj swój własny sposób mówienia: Zamiast myśleć: „Nienawidzę tego robić!” lub „To okropna sytuacja!” zamiast tego pomyśl: „Muszę wykonać tę pracę, aby praca została wykonana” lub „Musi być jakaś lekcja, której mogę się z tego nauczyć”.
Opieraj afirmacje na prawdziwych wydarzeniach, więc używasz nowo utworzonych ścieżek neuronowych. Twórz sytuacje, w których osiągasz wyniki, a następnie używaj tych wydarzeń jako afirmacji.
Na przykład, jeśli jesteś przedstawicielem handlowym, który ma trudności z zamykaniem transakcji, przećwicz zamykanie przed lustrem. Kiedy to zrobisz, poklep się po plecach i powiedz: „Widzisz? Mogę to zrobić!"
Za każdym razem, gdy uzyskasz pozytywny wynik, wzmocnij tę afirmację. "Tak! Znowu to zrobiłem! Robię się w tym dobry! ” Jeśli rozmowa z samym sobą obejmuje takie rzeczy, jak „Nie jestem dobrym człowiekiem”, rób drobne rzeczy, takie jak przytrzymywanie otwartych drzwi dla innych, uśmiechanie się do nieznajomych lub podnoszenie śmieci, których nie upuściłeś. Twoja afirmacja może teraz brzmieć: „Jestem dobrym człowiekiem! Robiłem takie miłe, przemyślane rzeczy ”.
Opracowanie nowych, korzystnych ścieżek neuronowych w mózgu wymaga praktyki i czasu. Kiedy dostajemy nowy samochód, nagle zauważamy na drogach wszystkie inne nowe samochody, takie jak nasz.
Ten sam czynnik dotyczy naszych nowych ścieżek neuronowych: kiedy uczymy się nowych zachowań i postaw, zaczynamy je rozpoznawać - wydają się znajome - i zaczynamy dostrzegać inne pozytywne reakcje[6]. Użyj neuroplastyczności, aby zmienić swoje spojrzenie na życie.
Czytaj dalej: Jak poprawić pamięć?
Aby dowiedzieć się więcej na temat wykorzystania neuroplastyczności do radzenia sobie z codziennym stresem, wyznaczania i osiągania celów oraz przekształcania doświadczeń życiowych, odwiedź www.thequietzonecoaching.com.
[2] https://pdfs.semanticscholar.org/0abb/7173c9ded47b61c29936c11a1e9769b04415.pdf
[3] https://en.wikipedia.org/wiki/Cognitive_behavioral_therapy
[4] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5928403/
[5] https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/post-traumatic-stress-disorder/symptoms-causes/syc-20355967
[6] https://sportnz.org.nz/assets/Uploads/attachments/managing-sport/officials-and-volunteers/monitoring-your-self-talk.pdf