Czy żyję z chorobą psychiczną

Zawsze myślałem, że moje dzieciństwo jest normalne, tak żyli wszyscy, tak żyją wszystkie rodziny. Chłopcze, myliłem się? Mój ojciec żył z depresją maniakalną, odkąd był nastolatkiem, a kiedy miałam rok, uległ wypadkowi przy pracy i doznał poważnego urazu pleców. Lekarz przepisał mu Demerol, Librium i Valium na ból i ostatecznie mój ojciec się od nich uzależnił. Połączenie leków na receptę i depresji maniakalnej było dzikim połączeniem.

Mieszkając w domu, doświadczyliśmy przemocy domowej, prób przedawkowania leków na receptę, licznych prób samobójczych, wielu kłótni, izolacji od rodziny i przyjaciół oraz cichej terapii. Myślałem, że to wszystko jest normalne.

Kiedy poszedłem do liceum, moi rodzice nie ukrywali, co się dzieje. To wtedy wszystkie kłótnie i nadużycia były jawne, przed moim bratem i mną, a życie było jak niekończący się koszmar. Jak większość normalnego rodzeństwa, ja i mój brat walczyliśmy ze sobą i dokuczaliśmy sobie, co zwykle przeszkadzało naszemu ojcu. Wchodziliśmy do domu po szkolnej walce, a nasz ojciec łykał tabletki, żeby nas zagłuszyć.

Po ukończeniu liceum poszedłem na studia, wyprowadziłem się z domu i mieszkałem blisko szkoły.

Wtedy zdałem sobie sprawę, że nasze życie domowe nie jest normalne.

Wyszłam za mąż w 2003 roku i podczas 10-letniego związku mój mąż był bardzo podobny do mojego ojca, a moja mama zawsze powtarzała mi: „poślubiłaś swojego ojca”. Bardzo się o mnie martwiła, ale nigdy tego nie widziałem, dopóki nie zaczęło to wpływać na moje zdrowie psychiczne i fizyczne. W 2013 roku ostatecznie zakończyłem małżeństwo.

Poznałam mojego obecnego chłopaka i dowiedziałam się, że mieszka z nim choroby psychiczne też. Mieszka z ciężkim OCD, niepokój i depresja kliniczna. Doświadczyłem życia z chorobą psychiczną bez i z lekami i na podstawie moich doświadczeń z moim ojcem, a teraz z moim chłopakiem, zostałem obrońcą zdrowia psychicznego w 2014 roku.

Podczas badań dotyczących zdrowia psychicznego odkryłem, że żyję z objawami depresji i PTSD. Po rozstaniu wpadłem w depresję i objawy PTSD z moich doświadczeń mieszkających w domu.

Podczas moich badań znalazłem 5 oznak PTSD i żyję z każdym z nich. Jeśli nie wiesz, jakie są niektóre oznaki zespołu stresu pourazowego, może Ci się to przydać.

1. Czy przydarzyło Ci się traumatyczne wydarzenie lub epizod lub byłeś ich świadkiem?

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​był to świadek przemocy domowej i prób samobójczych. Mój ojciec na przestrzeni lat wielokrotnie próbował popełnić samobójstwo, ale jedna próba trzyma się mnie do dziś. Nie pamiętam, czy to było po szkole, czy w weekend, ale ojciec wezwał moją matkę, brata i mnie do pokoju rodzinnego.

Siedział w swoim ulubionym brązowym fotelu i kazał nam usiąść na podłodze przed nami. Pamiętam tylko, że podniósł rękę, miał jeden ze swoich pistoletów i włożył go do ust. Wiem, że nigdy nie krzyczałem tak jak tamtego dnia; krzycząc, żeby tego nie robił, że go kochamy. Wszyscy trzej krzyczeliśmy na tyle, że przestał, ale nie pamiętam nic więcej.

2. Czy ponownie przeżywasz traumatyczne wydarzenie?

Za każdym razem, gdy oglądam program telewizyjny lub film z udziałem broni, powiedzmy, że zły facet wkłada broń do ust drugiej osoby, za każdym razem widzę, co zrobił mój ojciec.

3. Czy unikasz rzeczy, które przypominają ci o traumie?

Tak. Staram się unikać programów telewizyjnych i filmów, w których wiem, że w grę wchodzą broń, wszystko, co dotyczy broni. Jeśli chodzi o kłótnie, staram się unikać konfliktów.

4. Czy masz negatywne myśli o sobie i / lub innych? Jeśli rzucasz się na innych, którzy mogą być podobni z wyglądu lub osobowości do osoby, która spowodowała uraz, możesz nawet nie zdawać sobie sprawy, że to jest przyczyna.

Znam mojego ojca i dużo walczyłem. Po studiach pracowałem na pięć etatów na pół etatu, mieszkałem w domu, płaciłem własne rachunki, miałem własny samochód, ale w wieku 23 lat nadal obowiązywała godzina policyjna. Zdaję sobie sprawę, że mieszkałem w domu, ale musiałem żyć własnym życiem. Kiedy wyszłam za mąż w 2003 roku, mój mąż był bardzo kontrolujący, podobnie jak mój ojciec. Wszystko musiało być zrobione po jego myśli lub nie.

Wszelkie dochody, które wpadłem na nasze wspólne konto bankowe, musiałem prosić o wypłatę moich pieniędzy. Zawsze musiał wiedzieć, dokąd jadę, z tobą i kiedy wracam do domu. Tak jak mój ojciec. Walczyliśmy z mężem o wszystko, cały czas, krzyczałem na niego, broniłem się, tak jak to robiłem z ojcem.

5. Czy twoje nastroje są wszędzie? Masz zły nastrój?

Są chwile, kiedy chcę być z przyjaciółmi i rodziną, i takie, w których nie chcę nikogo widzieć. Będę miał napady złości, smutku, beznadziejności i niepokoju. Było kilku przyjaciół rodziny, którzy próbowali mnie wykorzystać, molestować seksualnie, a kiedy próbowałem powiedzieć rodzicom, nie uwierzyli mi.

Na studiach czułem, że coś jest nie tak, ale nie wiedziałem, co to jest. Chciałem być częścią życia studenckiego, być poszukiwanym, lubianym. Na pierwszym roku zacząłem pić, spotykać się z „fajną publicznością”, amantami, rockmanami, członkami samorządu. Niestety, znalazłem się na randce z facetem, ale ostatecznie zostałem poddany kontroli i zgwałcony.

Na trzecim roku umówiłem się na randkę w ciemno i znowu zostałem zgwałcony. Zawsze zadawałem sobie pytanie: „Dlaczego to się ze mną dzieje i jak mam to zatrzymać?”. Teraz widzę, że była to forma znaków PTSD.

Kiedy zostałem zwolennikiem zdrowia psychicznego, zdałem sobie sprawę, że wszystko, czego doświadczyłem, prowadzi do objawów PTSD. Nadal doświadczam niektórych z tych znaków, ale jestem w dobrym miejscu w moim życiu, mam świetny system wsparcia i jestem w stanie zarządzać i kontrolować moje działania i uczucia.

Jeśli czujesz, że doświadczasz któregokolwiek z tych objawów PTSD, radziłbym porozmawiać z kimś.

Podobne posty

Pokaż wszystkie